سخنرانی مارگارت تاچر برای هسته های اولیه طالبان

انجمن دفاع از قربانیان تروریسم در بحبوحه حمله شوروی به افغانستان و در گرماگرم جنگ سرد میان دو بلوک شرق و غرب، مارگارت تاچر، نخست وزیر وقت انگلستان با سفر به پاکستان به ملاقات افغان های آواره رفته و از آن ها حمایت می‌کند.
شاید بتوان گفت که این دیدار، هسته های اولیه جنبش های رهایی بخش از اشغال افغانستان را تشکیل داده است. اقداماتی که در نهایت به تولد گروههای تروریستی القاعده و طالبان منجر و منطقه خاورمیانه را در آتش تروریسم غرق ساخت. در گزارش اشاره می گردد که بسیاری از مستمعین مجاهدین افغانی هستند که برای این جلسه حاضر شده اند.
مارگارت تاچر در این دیدار به حاضرین افغانی می گوید:
من به شما با غم و اندوه و احساسی از خشم گوش دادم.
غم از این جهت که شما را در این جا، در کمپ آوارگان در پاکستان و نه خانه هایتان در افغانستان می بینم.
و عصبانیت به این دلیل که صدهاهزار نفر از انسان های بیگناه، مرد و زن و کودک، پیر و جوان، در رنج و عذاب هستند. نه به دلیل اشتباهی که خودتان مرتکب شدید بلکه به دلیل ابرقدرتی که به کشور شما و استقلال تان حمله کرده و شما را بواسطه تانک ها و هواپیماهایش از خانه و کاشانه تان بیرون رانده است.
اما از سویی دیگر با تحسین به شما گوش دادم. شما برای آنکه تحت نظام کمونیستی کافر زندگی نکنید کشورتان را ترک کردید . نظامی که میخواهد دین و استقلال شما را تخریب کند.
قلوب مردم جهان آزاد با شماست و با هموطنانتان که پشت سرمان در افغانستان هستند.
شجاعت و استقلال مفتخرانه مردم افغانستان افسانه ای است. مردم بریتانیا این کیفیت را در طی تاریخ شان دانسته اند. اتحاد جماهیر شوروی در دوسال گذشته نیز به این موضوع پی برده است. مسلما آنها از انچه ما می دانیم مطلع شده اند. مردم افغان هرگز تسلیم یک نظام استبدادی بیگانه نمی شوند. آنها تا پایان و تا جایی که اشغالگر از افغانستان بیرون رانده شود، میجنگند.
ما ، به عنوان یک کشور دوست، تمامی تلاش خود را برای کمک به حکومت پاکستان و ایجاد زندگی راحتتری برای شما، در این وضعیت دشوار فعلی ، مبذول می داریم. و امروز مبلغ دو میلیون پوند دیگر را به برنامه آسایش آوارگان اختصاص می دهم.
ما در بریتانیا به یاری رساندن به شما به هر طریقی که می توانیم، ادامه می دهیم.
اما یاری رساندن به شما برای زندگی در اینجا، جایگزین تلاش برای کمک به شما برای بازگشت به خانه هایتان و روستاهایتان برای زندگی در صلح و آزادی و در میان هموطنانتان نیست. ما آن کار را هم خواهیم کرد. ما به همکاری با پاکستان، کنفرانس اسلامی، جنبش عدم تعهد و کشورهای متعدد دیگر در جهان برای رسیدن به راه حلی برای مسائل بوجود آمده ناشی از حمله به کشور شما، ادامه خواهیم داد.
امیدوارم که مجبور به ملاقات دوباره با یکدیگر در اینجا نشویم. می خواهم که بار دیگر همدیگر را در افغانستانی مستقل و آزاد ببینیم. من برای آن روز کار میکنم و امید دارم و برای آن روز دعا می کنم.