کمکهای یونیسف به کودکان آواره از تروریسم در اربیل

کمکهای یونیسف به کودکان آواره از تروریسم در اربیل

انجمن دفاع از قربانیان تروریسم به نقل از دویچه وله فارسی؛ بسیاری از کسانی که در عراق از خشونت‌های گروه تروریستی داعش گریخته و خود را به مناطقی امن‌تر رسانده‌اند کودک و نوجوان‌اند. یونیسف در اردوگاه پناهندگان اربیل می‌کوشد این کودکان را به زندگی عادی بازگرداند. ده ماه است که یک میلیون و پانصدهزار نفر پناهجو که در پی خشونت‌های گروه تروریستی داعش از شمال عراق گریخته‌اند، در اردوگاه‌های پناهندگان در مناطق کردنشین زندگی می‌کنند. حدود نیمی از جمعیت این اردوگاه‌ها را کودکان و نوجوانان تشکیل می‌دهند. اینها کودکان و نوجوانانی هستند که برای ادامه زندگی باید به سرعت از خانه و کاشانه‌شان دور می‌شدند. دیگر خبری از شهر یا روستای محل تولدشان و دوستان‌شان نیست. آنها باید به زندگی جدیدی در اردوگاه پناهندگان عادت کنند. یونیسف، صندوق کودکان سازمان ملل متحد به تدریج در اقلیم کردستان عراق برای پناهجویان امکاناتی را مهیا کرده است. هدف از این اقدامات عادی‌سازی زندگی برای این کودکان است. کارمندان یونیسف در اردوگاه “باجید کاندالای دوم” در شمال شهر دهوک مرکز استانی به همین اسم در شمال عراق، در دو کانتینر مسقر هستند. درون کانتینرها فرش پهن است و دور آن صندلی‌هایی قرار دارند و بر دیوار کانتینرها علاوه بر عکس‌هایی که توسط کودکان نقاشی شده‌اند، انواع وسایل بازی آویزان هستند: عروسک، توپ، سازهای موسیقی. کیوانه امیر، مسئول یونیسف می‌گوید: اینجا کودکان دست‌کم چندساعت کارهایی انجام می‌دهند که در طول روز انجام نمی‌دهند. آنها زبان انگلیسی و حساب یاد می‌گیرند. می‌توانند نقاشی کنند یا به قصه‌هایی گوش کنند که ما برای‌شان می‌گوییم. ترس از “دولت اسلامی” در میان کودکان استقبال از دفتر یونیسف در اردوگاه پناهندگان در ابتدا بسیار کم بود. کودکان از ترس حمله داعش به دفتر یونیسف نمی‌آمدند. کیوانه امیر می‌گوید کوشش فراوانی ضروری بود تا کودکان متقاعد شوند که در اردوگاه خبری از تروریست‌های داعش نیست و آنها می‌توانند با خیال راحت بازی کنند. یک روان‌شناس کارمندان یونیسف را همراهی می‌کند. دوسوم کودکان و نوجوانانی که به اردوگاه پناهندگان شمال عراق آمده‌اند، در ابتدا به خاطر خشونت‌های تروریست‌های داعش و فرار از دست آنها با اختلالات روحی- روانی مواجه بودند. نوجوانان نیز می‌توانند از امکانات صندوق کودکان سازمان ملل متحد استفاده کنند. موسیقی یکی از مهم‌ترین سرگرمی‌هاست. کارمندان یونیسف می کوشند به این نوجوانان نواختن یک ساز موسیقی را بیاموزند. شرکت در گروه‌های کاردستی و نقاشی نیز از جمله سرگرمی‌های مورد پسند نوجوانان است. جفری بیتز، یکی از مسئولان صندوق کودکان سازمان ملل در عراق تجربه بسیاری در ارتباط با آموزش کودکان آواره دارد. او می‌گوید: مهم‌ترین وظیفه ما سوق دادن این کودکان به یک زندگی عادی و منظم است. برای رسیدن به چنین هدفی افرادی را برای کمک انتخاب می‌کنیم که از محیط فرهنگی همین افراد آمده باشند و به زبان آنها سخن بگویند. تجربه نشان داده که کودکان و بزرگ‌سالان واکنش‌شان سریع‌تر و اطمینان‌شان بیشتر خواهد بود، اگر معلم‌ها زبان‌ آنها را بدانند و فرهنگ آنها را بشناسند.