بر اساس این گزارش، این کشتی حاوی 150هزار کیلوگرم از مواد مورد نیاز برای ساخت تسلیحات است که به مقصد صنایع نظامی البیت (Elbit Systems) در سرزمین های اشغالی ارسال می شود.
نکته قابل توجه آنکه کشورهای آنگولا، اسلوونی، مونته نگرو و مالت از پذیرش این کشتی امتناع کرده اند اما کشور مصر، که عنوان اسلامی را یدک می کشد، به این کشتی اجازه پهلوگرفتن داده است.
نمایندگان جنبش بایکوت رژیم صهیونیستی در این باره اظهار داشته اند که تنها این کشتی از بندرهای مصر برای عزیمت به سرزمین های اشغالی استفاده نکرده است و کشتی های دیگری نیز با مقصد بندر اشدود در سرزمین های اشغالی فلسطین، از این بندر به عنوان مسیر میانی استفاده کرده اند .
آلمان سابقه طولانی در دفاع از تروریسم دولتی و غیردولتی دارد. حضور اعضای منافقین در این کشور گواهی واضح از حمایت این کشور از تروریسم است. این کشور از تروریسم دولتی رژیم صهیونیستی نیز دفاع می نماید. اولاف شولتز، صدراعظم آلمان نیز گفته بود که محموله های آلمانی سلاح به اسرائیل ارسال میشود و این روند ادامه خواهد داشت و این رژیم می تواند بر روی ارسال این محموله ها و همبستگی آلمان با جنایت های صهیونیستی در نوار غزه حساب کند.
آنچه در خصوص نسل کشی در غزه تاسف آور است، معیارهای دوگانه کشورهای غربی درخصوص حقوق بشر نیست، بلکه برادرکشی است که از جانب کشورهای به اصطلاح اسلامی شاهد هستیم. البته که این اقدامات برادرکشی در میان کشورهای به اصطلاح اسلامی استثناء و محدود به جنایت های اخیر رژیم صهیونیستی در غزه نیستند.
متاسفانه در سالهای اخیر شاهد همکاری های گسترده کشورهای به اصطلاح اسلامی و عربی با رژیم صهیونیستی بوده ایم. این همکاری حتی پس از حمله 7 اکتبر و جنایت های جنگی بیشمار رژیم صهیونیستی در قبال مردم غزه و لبنان نیز ادامه یافته است.
بر اساس گزارش هایی که در تابستان امسال منتشر گردید، بسیاری از کشورهای عربی و مسلمان نشین با رژیم صهیونیستی تبادلات اقتصادی فراوانی دارند. بر اساس گزارش سالانه موسسه صلح آبراهام (AAPI)، تجارت بین رژیم صهیونیستی و هفت کشور عربی که روابط خود را با این رژیم عادی کرده اند، در سال ۲۰۲۳ رکورد شکست و از چهار میلیارد دلار فراتر رفت که ۱۶ درصد در مقایسه با سال ۲۰۲۲، افزایش داشت. طبق گزارش این موسسه، در سه ماهه چهارم سال ۲۰۲۳، تجارت رژیم صهیونیستی با مصر، نسبت به سال گذشته، ۱۶۸ درصد افزایش یافت و از ۷۱ میلیون دلار، به ۱۹۱ میلیون دلار رسید.
همچنین، ارزش صادرات ترکیه به رژیم صهیونیستی تنها در سال ۲۰۲۰، به ۵.۷ میلیارد دلار افزایش یافت که ۶.۲ درصد از کل واردات رژیم صهیونیستی در آن سال را تشکیل داد. این در حالی است که تجارت بین ترکیه و رژیم صهیونیستی از طریق طرف‌های ثالث مانند یونان ادامه دارد. آمارهای منتشر شده از سوی اداره مرکزی آمار رژیم صهیونیستی نیز نشان می‌دهد این رژیم، در ماه مه سال ۲۰۲۴، کالاهایی به ارزش ۱۱۶ میلیون دلار از ترکیه وارد کرده که البته در مقایسه با ۳۷۷ میلیون دلار در مدت مشابه سال میلادی گذشته، کاهش ۶۹ درصدی داشته است. اما داده‌های اداره صادرات ترکیه نشان می‌دهد که صادرات این کشور به یونان در ماه مه سال ۲۰۲۴، به ۳۷۵ میلیون دلار رسید که افزایش ۷۱ درصدی در مقایسه با مدت مشابه سال ۲۰۲۳ داشته است.
امارات عربی متحده نیز که توافقنامه ابراهیم را در سال ۲۰۲۰، با میانجی‌گری آمریکا امضا نمود، روابط تجاری خود با رژیم صهیونیستی را ادامه داده است. ارزش صادرات این کشور در سال ۲۰۲۲، به ۱.۸۹ میلیارد دلار رسید که ۲.۱ درصد از کل واردات به رژیم صهیونیستی را تشکیل می‌داد. با این حال، گزارش موسسه صلح آبراهام نشان داد تجارت بین دو طرف در سه ماهه پایانی سال ۲۰۲۳، در پی آغاز جنگ غزه، ۱۴ درصد کاهش یافته است.
از سوی دیگر، رژیم صهیونیستی، تمام نفت مورد نیاز خود را از طریق واردات تامین می‌کند و تقریبا ۲۲۰ هزار بشکه در روز مصرف دارد. از این میزان، ۶۲ درصد مربوط به دو کشور مسلمان یعنی قزاقستان (۹۳ هزار بشکه) و جمهوری آذربایجان (۴۵ هزار بشکه) است.
اگر این همکاری های اقتصادی میان این کشورهای به اصطلاح مسلمان با رژیم صهیونیستی نباشند، این رژیم توان اجرای نسل کشی درغزه و جنایت های جنگی بیشمار علیه مردم مظلوم منطقه را نخواهد داشت. متاسفانه این برادرکشی در سایه شوم منافع ملی است که بلای جان مسلمانان شده و دست جنایتکاران صهیونیست در اعمال تروریستی شان را باز گذاشته است. اکنون روسای مصر و امارات و دیگر کشورهای همکار جنایت های جنگی رژیم صهیونیستی در غزه باید از خود بپرسند که آیا منافع ملی شان در دفاع از مردم مظلوم غزه است یا همکاری با جنایتکارانی که در جنایت خود حد و مرزی ندارند؟
