مقاله پیر کونسا، معاون رئیس انجمن قربانیان تروریسم فرانسه با عنوان مبارزه با تروریسم
مقاله پیر کونسا، معاون رئیس انجمن قربانیان تروریسم فرانسه با عنوان مبارزه با تروریسم
1- صدای قربانیان در نبرد با تروریسم:
انجمن قربانیان تروریسم فرانسه به نمایندگی از گیوم دونوآ دو سن مقک، گروهی کاری را با عنوان «صدای قربانیان» در برنامه‌ی اروپایی رهبری می‌کند که «شبکه‌ی آگاهی‌بخشی درباره‌ی افراطی‌گری (رادیکالیسم)» (RAN-VVT) نام دارد. برنامه‌ی شبکه‌ی آگاهی‌بخشی درباره‌ی افراطی‌گری (RAN) از سوی موسسات اروپایی منابع مالی خود را تهیه می‌کند و انجمن‌های مختلفی را در کشورهای زیادی(مانند اسپانیا، ایتالیا، انگلستان) گرد هم می‌آورد. آن‌ها در وهله‌ی اول شهروندان، به ویژه جوانان را آموزش می‌دهند تا از خطرات برگشت‌ناپذیر افراطی‌گری آگاه شوند که منجر به تروریسم می‌گردد. می‌خواهم نخست، به برخی از گرایش‌های جدید در تروریسم اشاره کنم و سپس درباره‌ی فعالیت‌هایی که انجام می‌دهیم، اطلاعاتی بدهم.
قربانیان بیشتر
امروزه تقریبا غیرممکن است که هر ساله تعداد قربانیان تروریسم در سراسر جهان را مشخص کرد. پیش از حملات تروریستی یازده سپتامبر، حدود 14 هزار قربانی ترور در سراسر جهان وجود داشت. در سال 2011، مرکز ناتو در حوزه‌ی تروریسم، تخمین زد که بیش از 12 هزار حمله‌ی تروریستی باعث قربانی شدن بیش از 17 هزار نفر شده است و 25 هزار نفر دیگر دچار آسیب شده‌اند. سه کشوری که در صدر حوادث تروریستی قرار دارند، عراق، افغانستان و پاکستان هستند. این موضوع در پاکستان بسیار تکان‌دهنده است؛ بیش از 30 هزار قربانی از 2003 تا 2014. من نمی‌خواهم وارد این بحث شوم که تعریف حقوقی تروریسم چیست. تنها می‌خواهم احساس خود را درباره بعضی از جنبه‌های مهم بگویم:
بمب‌باران بی‌رحمانه‌ی شهروندان بی‌گناه، حمله‌ی تروریستی شناخته نمی‌شود، اما این اقدامی تروریستی بوده و باید آن را تروریسم بدانیم. منظور من بیشتر آخرین مبارزه‌ی نظامی در نوار غزه است.
خلاصه مطلب :
امروزه مبارزه برضد تروریسم باید سیاستی جهانی تلقی شود؛ به این معنی که نباید محافظتی قانونی طولانی از آن‌ها وجود داشته باشد؛ چنان‌چه در انگلستان برخی گروه‌ها تا سال 2004 حضور داشتند که به لندنستان موسوم شد. به علاوه پناهندگی سیاسی نباید به تروریست‌ها اعطا شود، همان‌طور که اعضای بریگاد سرخ ایتالیا در دهه‌ی 90 در فرانسه و نیز مجاهدین خلق اکنون در فرانسه پناهندگی گرفته اند.
تمامی مقام‌های مذهبی و به ویژه مسلمانان، باید به شکل روشنی تروریسم را محکوم کنند، چرا که امروزه حملات تروریستی حدود 10 برابر بیشتر از هر دین دیگری، مسلمانان را به کام مرگ می‌کشاند.
2- چه اقدامی انجام می‌دهیم؟
همان‌طور که توضیح دادم، انجمن ما به نمایندگی از گیوم دونوآ دو سن مقک، مسئولیت گروهی را با عنوان «صدای قربانیان» در برنامه‌ی اروپایی «شبکه‌ی آگاهی‌بخشی درباره‌ی افراطی‌گری» بر عهده دارد. هدف این برنامه این است تا تلاش کند صدای قربانیان شنیده شود، ارزش‌های مثبت آنان درک شود و نقش‌شان پررنگ‌تر گردد. ما اعتقاد داریم که این برنامه ابزاری قوی ایجاد می‌کند تا آگاهی مردم را درباره‌ی خطرات تروریسم و افراطی‌گری خشن را افزایش دهد و به مردم آموزش دهد که تروریسم همه‌ی تمدن‌ها و همه‌ی کشورها را تهدید می‌کند.
راهبرد شبکه‌ی آگاهی‌بخشی درباره‌ی افراطی‌گری و صدای قربانیان ترور از این قرار است:
هدف نخست: تطبیق شواهد موجود و دیگر روش‌هایی که قربانیان استفاده می‌کنند تا باعث شنیده شدن صدای خود شوند و آن‌ها را به اهداف کلی شبکه‌ی آگاهی‌بخشی درباره‌ی افراطی‌گری مرتبط سازد. بنابراین، به محض وقوع حمله‌ای تروریستی در فرانسه صرف نظر از ملیت قربانی، یا هنگامی که شهروندی فرانسوی در جایی دیگر هدف قرار گیرد، ما به مردم کمک می‌کنیم.
هدف دوم: جمع‌آوری شواهد و اسناد مفید و قابل اتکای قربانیان با هدف گسترش آن‌ها به عنوان هشداری بین‌المللی ضد تروریسم. برای مثال، ما در حال به اتمام رساندن فیلمی هستیم که شواهد قربانیان متعددی را از کشورهای مختلف و با ادیان گوناگون جمع‌آوری کرده است تا آن را روی اینترنت قرار داده و با اصطلاحاتی نظیر «تروریسم»، «سوریه»، «عراق»، «جهاد» و غیره در سایت گوگل عمومی کند. بی‌گمان، براساس این اسناد، قربانیان سخنرانی‌هایی داشته و ارزش‌های مهمی را به جامعه القا کرده‌اند. این انعطاف قربانیان و برجسته ساختن شکست‌های تروریسم، قدرت موسسات ما را نشان می‌دهد.
هدف سوم: به منظور قدرت‌مند کردن برنامه‌ریزی برای قربانیان تروریسم، این امکان را فراهم می‌آوریم تا با مشارکت اعضای اتحادیه‌ی اروپا، قربانیان ترور به ایراد سخنرانی بپردازند. قربانیان تروریسم و سازمان‌های آنان می‌توانند فعالیت‌های زیادی در رابطه با افزایش آگاهی درباره‌ی خطر و اثرات افراطی‌گری و تروریسم انجام دهند. قربانیان می‌توانند تجربه‌ی خود را به شکلی عمومی‌تر به اشتراک بگذارند و سرگذشت خود را در مدرسه‌ها، انجمن‌های محلی، دیدارهای سیاسی و غیره مطرح کنند.
اقدامات عملی
الف- هدف اصلی، جلوگیری از افراطی‌گری:
فرایند افراطی‌گری لزوما به اقدامی خشن منجر نمی‌شود، اما همه‌ی شواهد و مطالعات علمی نشان می‌دهد که همه‌ی تروریست‌ها مرحله‌ای از افراطی‌گری را گذرانده‌اند. به این دلیل است که موسسات ما باید راهبردی منسجم داشته باشد تا بتواند این فرایند را خاتمه دهد.
انجمن‌های دفاع از قربانیان تروریسم در دنیا را نمی‌توان به چالش کشید، چرا که آن‌ها از افرادی تشکیل شده‌اند که شخصا تحت تاثیر تروریسم قرار گرفته‌اند و بیشتر آنان در برگزاری یادبودها نقش فعالی دارند.
ب- نقش رسانه‌ها:
شبکه‌ی آگاهی‌بخشی درباره‌ی افراطی‌گری و صدای قربانیان در تعامل با رسانه است تا نقش قربانیان را ارتقا دهد. در روزهای 25 و 26 نوامبر 2014، دیداری در برلین انجام شد که رابطه‌ی میان سازمان‌های قربانیان و روزنامه‌ها در آن مورد بررسی قرار گرفت. موضوع این دیدار در دیدارهای قبلی که به نحوه‌ی ارائه‌ی شواهد از سوی قربانیان به رسانه‌ها اختصاص داشت، مطرح شده بود. روزنامه‌نگاران دعوت شدند تا به صورت مختصر نحوه‌ی کار خود را توضیح دهند و پیشنهادهای خوبی برای بهبود عملکرد رسانه‌ای سازمان‌های قربانیان ارائه کردند. راهنمایی‌های جدید نیز در جلسات سخنرانی به برنامه‌ی شبکه‌ی آگاهی‌بخشی درباره‌ی افراطی‌گری و صدای قربانیان افزوده خواهد شد. مثال‌هایی از این پیشنهادها، آگاهی‌ای است که همواره رسانه‌ها در زوایای جدیدی از داستان سرگذشت‌ها جستجو می‌کنند. پیشنهاد می‌شود که این داستان سرگذشت‌ها شکلی برای روزنامه‌نگاران آماده شود.
پ- دیپلماسی قربانیان:
اقدامات و تعهداتی که سال‌ها انجام شده، باعث گردیده تا خانواده‌های آسیب دیده در حادثه‌ی بمبگذاری هواپیمای فرانسوی (UTA DC10) با فدراسیون بین‌المللی قربانیان تروریسم که گیوم دونوآ دو سن مقک آن را تاسیس کرده است، همکاری‌هایی داشته باشند. از این نظر، واژه‌ی قربانی تبدیل به دیپلماسی‌ای واقعی شد که در آن افراد می‌توانند با پیشینه‌های متفاوت فرهنگی، مذهبی، سیاسی تجربه‌ها و احساسات خود را برای دیگران بیان کنند.
از تاریخ 15 تا 17 سپتامبر سال 2011، انجمن قربانیان تروریسم فرانسه هفتمین کنگره‌ی بین‌المللی قربانیان تروریسم را برگزار می‌کند. این نخستین باری بود که فرانسه میزبان چنین رخدادی بود. پس از سه روز، 200 قربانی از 27 کشور گرد هم آمدند و به شکلی جهانی برادری خود را نشان دادند. برادری‌ای که نقطه اتکای جمهوریت ما محسوب می‌شود.
