جنگ برای آمریکا یک تجارت بزرگ است

مصاحبه برنامه روایتگر با دیوید سوانسون

روزنامه نگار

فعال ضد جنگ و مدیر موسسه جهان بدون جنگ

شبکه خبر در مصاحبه با دیوید سوانسون ، تحلیلگر سیاسی، به بررسی جنگ طلبی امریکا در جهان می پردازد. متن این مصاحبه به قرار زیر است:

مجری

آقای سوانسون به برنامه ما خوش آمدید. در چند روز اخیر شاهد بودیم که بسیاری از مقامات آمریکایی و متحدان غربی به شکست راهبردهای فراحزبی غرب در افغانستان اذعان کردند. به نظر شما دلیل شکست آمریکا در افغانستان با وجود میلیاردها دلار هزینه و لشکرکشی نظامی چه بوده است؟

 

سوانسون:

اگر هدف ثروتمند کردن رئسای کارخانه‌ها اسلحه سازی بود، این جنگ یک موفقیت بزرگ بود. پنج ثروتمند اول این حوزه اکنون نسبت به بیست سال قبل ثروتمندتر شدند. اگر هدف قدرتمند کردن تروریست‌ها بود، تا بهانه‌ای شود که آمریکا بگوید ما داریم با تروریست‌ها می‌جنگیم، و به همین دلیل ما باید در غرب آسیا و شمال آفریقا حضور داشته باشیم، موفقیت بزرگی به دست آمد. اما اگر هدف این بود که افرادی را به دلیل حادثه یازده سپتامبر مجازات کنید، از همان ابتدا این طرح کاملا شکست خورده بود. آمریکا این موضوع را بهانه کرد تا جنگ راه بیاندازد وگرنه دنبال محاکمه و برگزاری دادگاه نبود. میزان نفرت از آمریکا خیلی بیشتر از قبل شده در سراسر دنیا احساسات ضدآمریکایی زیاد شده. از نظر من به عنوان کسی که به انسانیت اهمیت می‌دهد، بدترین قسمت این جنگ این بود که جنگ را عادی کرد. این جنگ باعث شد جنگ و نظامی‌گری به یک موضوع عادی و طبیعی تبدیل شود.

مجری:

پیش بینی شما از آینده حضور نظامی آمریکا در منطقه چیست؟ آیا از این شکست در افغانستان درس عبرت می‌گیرند و به نظامی گری خاتمه می‌دهند؟

سوانسون:

همین الان هم آمریکا دارد از اعزام نظامیانش صحبت می‌کند. اصلا می‌گویند دلیل خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان این است که می‌خواهند در جای دیگری مستقرشان کنند. از درگیری با چین و روسیه صحبت می‌کنند. قطعا هیچ صحبت از پایان دادن به جنگ نیست. جنگ برای آمریکا یک تجارت بزرگ است. آمریکا مدعی است حقوق زنان درآمریکا نقض می‌شود، اما هرگز نمی‌گوید خودش به کدام کشورها سلاح می‌فروشد. آمریکا به کشورهایی مثل عربستان، مصر، بحرین و چندین کشور دیگر سلاح می‌فروشد که سرشار از خشونت هستند. تجارت جنگی روز به روز قدرتمندتر می‌شود.

مجری

آمریکا و بسیاری از متحدان غربی آن به ارتکاب به جنایت جنگی در افغانستان متهم هستند. موارد زیادی از بمباران مدارس، بیمارستان ها و کشتار مردم غیرنظامی به دست آنها ثبت شده اما آن ها چطور می‌توانند این حضور نظامی و نقض قوانین بین المللی را توجیه کنند؟

سوانسون:

به یاد داشته باشید که دیوان کیفری بین‌المللی تحقیقاتی را درباره ارتکاب به جنایات جنگی به دست آمریکا شروع کرد، اما آمریکا آن تحقیقات را متوقف کرد. در واقع حق وتویی که آمریکا در شورای امنیت سازمان ملل دارد، به این کشور قدرت زیادی داده است تا برای جنگ‌افروزی و نفت رساندن به کارخانه‌های اسلحه‌سازی استفاده کند. سازمان‌های بین‌المللی هیچ کاری انجام نمی‌دهند. دیوان کیفری بین‌المللی ممکن است درباره یک کشور آفریقایی کاری کند، اما دربرابر کشوری که مدام در سراسر جهان جنگ راه می‌اندازد، هیچ کاری انجام نمی‌دهد. ما درباره جنایات جنگی صحبت می‌کنیم و می‌گوییم نباید این اتفاقات بیافتد، مثلا نباید کسی شکنجه بشود. اما نکته این است که خود جنگ‌افروزی جنایت است. همه جوانب آن هم جنایت است و هیچ بخش خوبی ندارد.

مجری

در روزهای اخیر بسیاری از تحلیل گران و کاربران شبکه‌های اجتماعی درباره شباهت های شکست آمریکا در افغانستان و نحوه خروج از ویتنام صحبت کردند. نظر شما در این باره چیست؟

سوانسون:

ما عکس‌ها و تصاویر زیادی این روزها می‌بینیم که نشان می‌دهد چه شباهت‌هایی بین شرایط آمریکا در ویتنام و افغانستان وجود دارد. برخی صحنه‌ها و تصاویر دقیقا شبیه به هم است. مثلا جمعیتی که در فرودگاه هستند. باید بدانیم که همه جنگ‌های آمریکا به فاجعه ختم شده، برخی به سرعت، برخی بعد از زمانی طولانی‌تر. جنگ ویتنام و جنگ افغانستان دو جنگ طولانی بودند. این یکی از شباهت‌هایشان است. آمریکا می‌خواست با ژست و افتخار از افغانستان خارج شود. همیشه هم می‌گفت اوضاع خیلی خوب است. هیچ وقت نخواست بپذیرد چقدر آنجا دچار مشکل شده است. برای همین مجبور شد اینقدر بی‌نظم و با هرج و مرج از افغانستان خارج شود،اما باید توجه کنید که در فاصله بین جنگ ویتنام و جنگ افغانستان، چندین جنگ دیگر هم راه افتاد. حتی در همه سال‌هایی که در افغانستان جنگ بود، جنگ‌های دیگر هم بود و متوقف نمی‌شد. ما می‌دانیم که کنگره آمریکا مجوز حمله به افغانستان را صادر کرد و به این جنگ مشروعیت داد. همین مشروعیت بخشی باعث شد جنگ‌های بعدی هم توجیه شود. این جنگ‌ها هم فاجعه بار بود. همانطور که جنگ ویتنام و جنگ‌های پیش از آن فاجعه‌بار و بی‌نتیجه بود. پس نباید به اشتباه فقط به همین جنگ‌ها فکر کنیم و به آنها ضریب بدهیم.