در این گزارش می خوانیم، گروه تروریستی پژاک، به‌عنوان شاخه ایرانی پ.ک.ک بعد از دستگیری سرکرده پ.ک.ک (عبدالله اوجالان) وارد فاز جدیدی از فعالیت‌های خود شد و برای تامین نیروی انسانی و امور مالی، به تحرکاتی در مناطق کردنشین ایران دست زد. وجود برخی پتانسیل‌های قومیتی در این منطقه از ایران و نیز محرومیت‌های جدی در مناطق مرزی و کردنشین ایران سبب شد عده‌ای افراد فریب خورده جذب این گروه شوند. در واقع، شاخه به اصطلاح شرقی پ.ک.ک در نهایت تحت عنوان گروه حیات آزاد کردستان ایران یا پژاک در فروردین سال ۱۳۸۳ (در بازه زمانی اشغال عراق توسط آمریکا) تشکیل شد.
کارنامه سیاه پژاک، به خوبی گویای هدف این گروه تروریستی و حامیان منطقه ای و فرامنطقه‌ای آن است. اخاذی از هزاران فعال اقتصادی و کارگاه تولیدی؛ صدها مورد اقدامات تروریستی؛ آتش زدن جنگل‌ها و مراتع و تروریسم زیست‌محیطی؛ قتل و ربایش و اخاذی از کولبران و در نهایت فریب و ربودن هزاران جوان و نوجوان کُرد ایرانی، به خوبی گویای ماهیت تروریستی پژاک و پ.ک.ک است. نکته تلخ اینجاست که بیشترین قربانیان این گروه تروریستی، کردها هستند. در واقع، پژاک برای نابودی کردها تاسیس شده است.
این گروه در سال‌های اخیر با وقاحت هرچه تمام‌تر؛ اخبار مرگ اعضای ایرانی خود را که مدعی است بر اثر حملات ترکیه کشته شده‌اند؛ منتشر می‌کند. سوال مهم این است که چرا باید ایرانی‌ها در جنگ دولت ترکیه با یک گروه تررویستی آن هم در مرزهای کشور ثالث- عراق و قندیل- کشته شوند؟ دستاورد ۴ دهه جنگ پ.ک.ک و دو دهه جنگ و ترور پژاک (و البته سایر گروه‌های مسلح و غیرقانونی و تروریستی کردی مانند حدک و حدکا و کومله و پاک و …) برای کردها دقیقا چیست؟ جز اشغال مناطق کردنشین سوریه و اقلیم توسط ارتش ترکیه؟ جز ناامنی و بی‌ثباتی و بیکاری و توسعه‌نیافتگی در مناطق کردنشین ایران؟
اما پژاک و پ.ک.ک طی یکی دو سال اخیر رویه جنایت‌کارانه جدیدی در پیش گرفته‌اند. آنها اسامی اعضای کشته شده خود- از جمله جوانان کُرد ایرانی- را با تاخیر چند ماهه و چند ساله اعلام می‌کنند. بدین ترتیب دقیقاً مشخص نیست چرا یک عضو پژاک و پ.ک.ک کشته شده است. حملات ترکیه؟ تسویه‌حساب‌های درونی؟ اعدام و یا شلیک از پشت به هنگام فرار؟ ابتلا به کرونا یا پرت شدن از کوه؟ چرا پژاک و پ.ک.ک برای جان نیروهای خود ارزشی قائل نیستند؟ چرا جنازه اعضای خود را به خانواده‌ها تحویل نمی‌دهند؟ چرا باید بعد از بیش از دو سال، خبر مرگ اعضای ایرانی منتشر شود؟ پژاک، چه دشمنی با کردهای ایران دارد که جنایات روتین، سران این گروه را قانع نمی‌کند؟ چرا این گروه تروریستی به سوالات رسانه‌ها و نهادهای حقوق بشری در مورد آزاد کردن نوجوانان پاسخ نمی‌دهد و توجه نمی‌کند؟ این سوالات و امثال آنها، سالهاست که توسط نهادهای حقوق بشری و حتی خود کُردها پرسیده می‌شود؛ اما پاسخ پژاک؛ ادامه ترور، اخاذی و ناپدیدکردن اجباری جوانان و نوجوانان کُردِ ایرانی بوده است.
