انجمن دفاع از قربانیان تروریسم – در نودمین نشست مجمع عمومی هفتادوپنجم سازمان ملل متحد استراتژی جهانی مقابله با تروریسم به بحث و بررسی گذاشته شد. در این نشست دو قطعنامه صادر شد.
نمایندگان کشورهای متاثر از تروریسم در این نشست به بررسی شرایط کشورهایشان و اقدامات گروه های تروریستی پرداختند.
نماینده نیجریه از همکاری میان گروه های تروریستی در ساحل دریاچه چاد و گروه تروریستی داعش در عراق و القاعده ابراز نگرانی کرد. وی در ادامه از افزایش ارتباط میان تروریسم و راهزنی و دیگر اشکال جرم و جنایت خبر داد.
محمد حسین بحرالعلوم، نماینده عراق نیز بیان داشت، علیرغم تلاش های همه جانبه از سوی نیروهای امنیتی، اعضای داعش و دیگران همچنان شهروندان عراقی را هدف قرار داده و امنیت ملی را تضعیف کرده و ایده های خود را که در تقابل با اصول اسلام هستند منتشر می کنند. از بین بردن کامل داعش و محاکمه تروریست ها تنها راه حل برای تقویت صلح و امنیت بین المللی است.
پیتر موهان مایتری پیریس، نماینده سریلانکا در سخنرانی خود عنوان داشت، عادی سازی گسترده نفرت پراکنی به نفع گروه های تروریستی شده و آنها از نابرابری ها و سختی های پیش آمده بواسطه شیوع کرونا سوءاستفاده کرده و با استفاده از دروغ پراکنی و تفاسیر نادرست به دنبال تبلیغ اهداف جعلی خود هستند.
محمد یوسف عبدالله بستکی نماینده امارات متحده عربی عنوان داشت که داعش بیش از 300 میلیون دلار در اختیار دارد. وی بر لزوم افزایش تلاش ها برای مقابله با تامین مالی تروریسم از طریق توجه به ارتباط میان جرایم سازمان یافته و تروریسم و استفاده گروههای تروریستی از اینترنت پنهان تاکید کرد.
نستور پوپولیزیو، نماینده پرو، بر نیاز به جلوگیری از سوءاستفاده تروریست ها از شبکه های اجتماعی و مقابله با ارتباط میان تروریسم و جرایم سازمان یافته بین المللی تاکید کرد و بیان داشت که مقابله با یکی از آن ها به معنی مقابله با دیگری است.
ژائو جنسیو آلمیدا فیلهو، نماینده برزیل گفت که علیرغم معاهدات بین المللی و قعطنامه های شورای امنیت، و علیرغم هفت بازنگری در خصوص استراتژی جهانی مقابله با تروریسم، دولت های عضو همچنان بر سر معنای تروریسم توافق ندارند. این پیچیدگی توانسته است موجب اجماع میان دولت ها بر سر این استراتژی شود اما نبود شفافیت در تعریف نباید به یک هنجار بدل شود.
ترین سکاربوویک هیمرباک، نماینده نروژ، بیان داشت، تمامیت سازمان ملل باید نقشی مرکزی در پاسخ جمعی جامعه جهانی به تروریسم باشد. وی همچنین بر نیاز به تمرکز بر پیشگیری با توجه به ریشه ها و علت های تروریسم و افراط گرایی خشن تاکید کرد.
بسام صباغ ، نماینده سوریه، این یک واقعیت غیرقابل انکار است که تروریسم هیچ حد و مرزی را نمی شناسد. البته مبارزه با تروریسم نباید بهانه ای برای دخالت در امور داخلی دیگر کشورها و یا تهاجم نظامی و اشغال بخش هایی از سرزمین یک کشور باشد. وی خواستار توجه به تجربه طولانی مدت سوریه در مبارزه با تروریسم و برداشتن گام های عملی برای خشکاندن جریان مالی کمک به گروههایی مانند داعش ، جبهه النصره و دیگر گروههای تروریستی شد.
پاسکال کریستین باریسویل، نماینده سوئیس، گفت که همانند بسیج بین المللی علیه کرونا، دولت ها باید در مقابله با تروریسم نیز متحد باشند. چنین امری نیازمند همکاری میان دولت های عضو سازمان ملل، جامعه مدنی و دیگر بخش های خصوصی بوده و تلاش های متشرک باید با قواعد حقوق بین الملل و حاکمیت قانون هماهنگ باشند تا بتوانند موثر و پایدار باشند.
نصیر احمد فائق، نماینده افغانستان، بیان داشت که کشورش در جبهه جنگ علیه تروریسم قرار داشته و یک قربانی تروریسم است. وی گفت، ما نمی توانیم ادعای امنیت کنیم مگر آنکه تهدید تروریسم را در جهان از بین ببریم. دولت های عضو باید متحد بوده و این زمانی اتفاق می افتد که همگی در یک مسیر قدم بردارند. وی ادامه داد، جامعه جهانی باید با تجارت غیرقانونی مواد مخدر مقابله کند. نصیر فائق در ادامه عنوان داشت: حقوق قربانیان تروریسم باید پذیرفته و حمایت شده و ارتقا یابد چرا که تجارب آنها و روایت هایشان ارزشمند است.
توفیق موسایف، نماینده آذربایجان، بیان داشت، تروریسم برای گسترش سیاست های تهاجمی، اشغال سرزمینی و پاکسازی نژادی علیه دولت های حاکم استفاده شده و غالبا شامل تروریست های خارجی می شود. وی بر اهمیت توجه دولت ها به جلوگیری از تردد تروریست های خارجی از مرزها و تقویت امنیت مرزها تاکید کرد و بیان داشت که هیچ عفو و یا آزادی پیش از موعدی برای مرتکبین جرایم تروریستی نباید در نظر گرفته شود.
تی اس تیرومورتی، نماینده هندوستان بیان داشت که 15 سال قبل، دولت های عضو بر این امر صحه گذاشتند که بدون توجه به اینکه چه کسی، کجا، کی و یا چرا اقدام تروریستی انجام میدهد، هیچ توجیهی برای اقدامات تروریستی وجود ندارد. وی درادامه نسبت به توجیه تروریسم بر اساس ادیان، ایدئولوژی ها، قومیت و یا نژاد هشدار داد و بیان داشت که این توجیهات می تواند تقابل دسته جمعی با تروریسم را تضعیف کند. وی در ادامه گفت، نباید هرگز فراموش کنیم که قبل از حملات یازده سپتامبر، جهان به “تروریست شما” و “تروریست ما” تقسیم بندی شده بود. حملات به نیویورک به ما این واقعیت را فهماند که تروریسم در یک بخش از جهان می تواند بر دیگر کشورها و مناطق تاثیر بگذارد. بیست سال پس از آن واقعه اکنون شاهد تلاش هایی برای تقسیم بندی دوباره خودمان با استفاده از لغات جدید هستیم. وی در ادامه خواستار توافق بر تعریف جهانی از واژه “تروریسم” شد.
میرگل مولدوئسائوا ، نماینده قرقیزستان، بیان داشت، جنگ علیه تروریسم باید تحت عنوان سازمان ملل متحد و مطابق با قواعد بین المللی و قواعد حقوق بشر و بشردوستانه بین المللی باشد. وی در ادامه عنوان داشت، مقابله و پیشگیری از تروریسم و محاکمه مظنونین تروریستی باید در دوران شیوع کرونا و پس از آن در اولویت باشد.
کارلوس افراین یگورا دراگون، نمیانده السالوادور، عنوان داشت که کشورش همچنان نگران ارتباطات میان تروریسم و اشکالی از جرایم سازمان یافته بین المللی بوده و جهان نیازمند تقویت همکاری ها برای مقابله با این جریانات است.
محمد کورنیادی کوبا، نماینده اندونزی از توجه قطعنامه جدید مجمع عمومی سازمان ملل نسبت به تهدیدات جدید تروریسم از جمله سوءاستفاده از تکنولوژی های نو استقبال کرده و بیان داشت که تلاش های مقابله با تروریسم باید شامل تمامی ذینفعان از جمله جامعه مدنی، رسانه، رهبران مذهبی، زنان، جوانان، بخش خصوصی و قربانیان تروریسم باشد.
سید محمد هسرین عیدید نماینده مالزی با هشدار نسبت به انتساب تروریسم به هر دین، ملیت، تمدن و یا گروه قومیتی تاکید کرد که داعش نه اسلامی است و نه یک دولت. وی از تمامی رسانه ها خواست تا در هنگام نام بردن از این گروه تروریستی از واژه داعش استفاده کنند. وی همچنین بر جایگاه مالزی به عنوان یک جامعه چنددینی، منسجم و دارای تنوع فرهنگی تاکید کرده و اهمیت تسخیر قلوب و اذهان در مبارزه روانشناختی علیه تروریسم را با اهمیت دانست.
در ادامه نیز داوید کنیازیان، نماینده ارمنستان نیز تلاش ها برای انتساب هر کشور، نژاد، دین، فرهنگ و یا قومیت خاصی به تروریسم را رد کرد.
