مشاور ویژه سازمان سازمان ملل متحد برای سوریه، به خبرنگاران گفت، “این بحران خاتمه نیافته است، و این چیزی است که من از آن می ترسم، مردم فکر می کنند که این بحران تمام شده است. اکنون ده ها هزار نفر” از اطراف دمشق آماده می شوند برای تخلیه و ورود به ادلب در شمال غربی کشور.
آقای Egeland گفت: “ما هنوز فقط 23 درصد از برنامه های بشردوستانه را تامین می کنیم و در حال حاضر در ماه May هستیم و هشدار می دهیم که” همگام با ورود افراد ناامید و خسته که وارد ادلب می شوند هیچ پولی برای امور بشردوستانه نداریم. در حال حاضر بودجه ای برای کمک های بشردوستانه نداریم. او از کشورهای دیگر خواست تا حمایتهای خود را کاهش ندهند پیش از اینکه این ماراتن رنج، پایان یابد.”
نظرات آقای Egeland در میان چالش های دسترسی به کمک های گوناگون در بسیاری از مناطق سوریه، مربوط به مهاجرت های بزرگ و نیازهای فوری ناشی از بیش از هفت سال جنگ است.
مشاور ویژه سازمان ملل در امور سوریه گفت یکسال پیش بیش از 4 میلیون نفر در مناطق دشوار برای دسترسی در سوریه زندگی می کردند جایی که کمک رسانی به آنها مطمئن نیست به نحوی که هزاران نفر در محاصره نظامیان قرار گرفتند.
Egeland گفت: امروز، دو میلیون نفر در همین مناطق باقی مانده اند و یازده هزار نفر هنوز در مکانهای محاصره شده هستند اما پیشرفت ظاهری از نظر شمار افراد، موثق نیست.
خوب است که مردم دیگر در مناطق تحت محاصره زندگی نمی کنند و جمعیت بسیار کمتری در مناطق دشوار برای دسترسی زندگی می کنند. اما هنگامی که این امر به هزینه های جنگ های وحشتناک در مناطق پر جمعیت مربوط می شود و بر اساس موافقت نامه های گروه اندگی از افراد نظامی و سیاستمداران صورت می گیرد، اغلب مسائل بشردوستانه و نگرانی های امنیتی در مورد افراد غیر نظامی از بین می رود.
طبق گزارش دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد (OCHA)، بی خانمانی در برخی از نقاط سوریه همان قدر که در آغاز بحران بود، بالا است. سوابق و گزارش های OCHA نشان می دهد که در قبال هر فردی که به طور داوطلبانه به خانه می آید، از طرف دیگر سه نفر دیگر آواره شده اند. مناطقی از نگرانی خاص از جمله Afrin در شمال، قلمرو سابق داعش در رقه، و همچنین Ghouta شرقی در خارج از دمشق و Yarmouk در جنوب پایتخت هستند – که در آن سازمان ملل دارای دسترسی بسیار محدود است. اما آقای Egeland گفت: ” نگرانی اول ” Idlib بود ، که در حال حاضر به محل زندگی بیش از دو میلیون نفر تعلق دارد.
وی گفت: “آنها در مکان های رو باز هستند، در اردوگاه های بی خانمان ها ساکن هستند و همچنین در مراکز اسکان جمعی زندگی می کنند. این مردم بی خانمان هر شب ساعت 2 می رسند ، خواهید دید که آنها به سختی می توانند جایی برای خوابیدن که توسط امدادگران بشردوستانه فراهم کرده اند بیابند. بنابراین، ما نمی توانیم در ادلب جنگ داشته باشیم. ”
در میان گزارش هایی مبنی بر اینکه گروه های مسلح همچنان به تخریب چیزی که Egeland از آن به عنوان “توافقنامه های بشردوستانه بد” یاد می کند ادامه می دهند، مبنی بر اینکه اجازه به غیرنظامیان جهت خروج از چند منطقه بحرانی از جمله شهرهای شیعه نشین تحت محاصره Foah و Kafraya در شمال غربی و یرموک در جنوب دمشق فراهم شود، مهم است که مردم به مناطق تحت اختیار خود بروند. آقای Egeland همچنین نسبت به حضور 40،000 نفر در اردوگاه های بی خانمان ها در نزدیکی Ghouta شرقی – که قبلا محل زندگی 390،000 نفر بوده است – ابراز نگرانی می کند.
“من واقعا از کسانی که می گویند که واقعا می خواهند از تجهیزات پزشکی محافظت کنند، واقعا شگفت زده می شوم، آنها کل ارزش تلاش برای کسب شیوه های بحران زدایی در جنگ سوریه را مورد سوال قرار می دهند، همانطور که در یمن این مورد را داریم، در افغانستان، در مالی و بسیاری از درگیری های دیگر. ”
