روایت 34 سال صبوری و استقامت گلرخ مهری

همزمان با روز جهانی زن (18 مارس) خانم گلرخ مهری در نشست تخصصی “بررسی حمایت های بین المللی از زنان قربانی ترور” که به همت انجمن دفاع از قربانیان تروریسم و همکاری دانشگاه علامه طباطبایی و دفتر مرکز اطلاعات سازمان ملل متحد برگزار شد به عنوان نماد برجسته زن قربانی ترور شرکت کرده و به روایت جنایت تروریستی حادث شده بر علیه خانواده خود پرداختند. ایشان عنوان کردند که: «ساعت 5 بعدازظهر 6 آذر 1360 وارد پمپ بنزین خیابان ولیعصر تقاطع زرتشت شدیم که ناگهان بمبی منفجر شد. اول فکر کردم خودروی ما نقص فنی پیدا کرده، اما اینطور نبود. در آن لحظه همه چیز را می‌دیدم، دیدم که درختان از هر طرف افتادند، ولی هیچ صدایی را نمی‌شنیدم، سکوت مطلق بود، پسرم رامتین که در آن موقع یک سال و هفت‌ ماه داشت را در بغل گرفته بودم، می‌دیدم که گریه می‌کرد اما صدایش را نمی‌شنیدم خیلی وحشتناک بود. وقتی دیدم که داریوش از حال رفته و خودم هم نیمه تنم را احساس نمی‌کنم در یک لحظه بین این دنیا و آن دنیا قرار گرفتم و در آن لحظه تنها از خدا خواستم که لطفی در حق ما کند و رامتین را سالم نگه دارد که خوشبختانه همین‌طور هم شد. داریوش که از دنیا رفت من هم نیمه بدنم فلج شد.»

خانم گلرخ مهری که از اقلیت زرتشتی می باشند یکی از هزاران زن قربانی تروریسم است که اکنون امید به پشتیبانی تمامی جوامع بین المللی جهت احیای حرمت و شان این گروه از قربانیان تروریسم می باشد. 34 سال صبر و استقامت خانم گلرخ مهری بر آثار دردناک یک جنایت تروریستی صورت گرفته از جانب گروه تروریستی مجاهدین خلق، نشان از امید بالای این بانوی ایرانی از شنیده شدن ندای مظلومیت و معصومیت فراموش شده زنان قربانی ترور از هر نژاد و مذهب و گروهی در سرتاسر دنیا می باشد.