رژیم صهیونیستی در سحرگاه 23 خرداد 1404 به خاک جمهوری اسلامی ایران تجاوز کرد، در این تجاوز رژیم با هدف قرار دادن ساختمان ها و اماکن مسکونی موجب آسیب دیدن و کشته شدن افراد غیرنظامی شامل زنان، کودکان، دانشمندان و غیره گردید این در حالیست که او ادعا کرده بود فقط اماکن نظامی را هدف قرار میدهد و با افراد غیرنظامی کاری ندارد.
اولین مورد که حائز اهمیت است این است که تهدید آشکار نظامی مبنی بر حمله به رژیم صهیونیستی از سوی جمهوری اسلامی ایران وجود نداشته است بنابراین این ادعا که رژیم صهیونیستی از اصل جنگ پیشگیرانه استفاده نموده است به خودی خود رد میشود و قابلیت استناد ندارد، چرا که بر اساس حقوق بین الملل اصل جنگ پیشگیرانه میگوید زمانی که یک کشور بر علیه کشور دیگر نه تنها مقدمات حمله را چیده بلکه نقشه های حمله را طرح کرده و به معنا کلمه حمله قریب الوقوع است، جمهوری اسلامی ایران بر اساس شواهد و مدارک نه تنها قصد حمله نظامی به اسرائیل را نداشته است بلکه هیچ نقشه ای برای این کار نیز طراحی نکرده است،
بر اساس ماده 1 قطعنامه 3314 مجمع عمومی ملل متحد تجاوز عبارت است از کاربرد نیروی مسلح به وسیله یک کشور علیه حاکمیت، تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی کشور دیگر یا کاربرد آن از دیگر راه های مغایر با منشور ملل متحد به گونهای که در این تعریف آمده است. بر اساس ماده 2 قطعنامه 3314 این دو عمل هر یک از اعمال زیر هرچند بدون اعلان جنگ صورت گرفته باشد یک عمل تجاوزکارانه محسوب میشود.
1) تهاجم یا حمله مسلحانه به قلمرو یک کشور
2) بمباران یا کاربرد سلاح علیه کشور دیگر.[1]
بر اساس این ماده مذکور حمله رژیم صهیونیستی به جمهوری اسلامی ایران کاملا با مفاد این ماده منطبق است،
بر اساس منشور ملل متحد دولت ها متعهد شدهاند از توسل به زور خودداری کنند مگر در موارد دفاع مشروع و اقدامات شورای امنیت،
جنگ تجاوزکارانه جنایتی علیه صلح بین المللی است در نتیجه موجب مسئولیت بین المللی میشود، با توجه به اینکه تجاوز رژیم صهیونیستی به ایران محرز بوده مسئولیت بین المللی برای این رژیم و سرانش محقق شده و قابل پیگیری در مجامع بین المللی است چرا که این رژیم با نقض حریم هوائی ایران از بمب و موشک هایی که مختص اهداف نظامی و مناطق جنگی بوده است در مناطق شهری و مسکونی استفاده کرده است که همین امر موجب تخریب ساختمان های مسکونی، کشته شدن زنان و کودکان، افراد غیرنظامی و آسیب به امنیت روانی آنان گردیده است که این امر بر اساس کنوانسیون ژنو نقض مصونیت حمله به افراد غیرنظامی است، رژیم صهیونیستی در تجاوز خود به بیمارستان ها و مراکز درمانی در تهران و نقاط مختلف کشور مانند هلال احمر حمله کرد که دارای آرم و نشان ثبت شده مطابق کنوانیسون ژنو میباشند بر اساس مفاد ذکر شده دارای مصونیت از حمله در طول جنگ میباشند، این امر خود نقض صریح حقوق بین الملل و جنایت جنگی است، همچنین این رژیم در جنایتی آشکار خیابانی را که محل عبور مرور مردم غیرنظامی بود مورد هدف قرار داد. در این حملات بنا به اظهارات سعید اوحدی رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران 1100 نفر تا کنون به شهادت رسیده اند.
وی افزود: از این تعداد 126 تن از این شهدا زنان و 41 تن کودکان بی گناهی هستند که مورد هجوم اسرائیل قرار گرفتند. مانند رایان قاسمیان 2 ماهه و دو مادر باردار که به همراه جنین درون شکم خود به شهادت رسیدند. کوچک‌ترین مجروح جنگ یک کودک ۴ ساله که مادرش خانم دکتر رسولی متخصص زنان و زایمان، پدرش و خواهر ۲ ماهه‌اش هم به شهادت رسیده‌اند است.
رژیم صهیونیستی در طول تجاوز خود به زیرساخت های حیاتی که برای زندگی مردم غیرنظامی اساسی محسوب میشود مانند خطوط آب و برق نیز حمله کرد که این امر خود نیز مصداق جنایت جنگی محسوب میشود
برای تمامی این جنایات و نقض های مکرر حقوق بین الملل رژیم صهیونیستی باید در دیوان بین الملل کیفری برای این جنایات جنگی خود محاکمه و ملزم به پرداخت غرامت به مردم آسیب دیده از این حوادث گردد.
[1] ضیائی بیگدلی، حقوق بین الملل عمومی، 1392، انتشارات گنج دانش، صفحه 491
