انجمن دفاع از قربانیان تروریسم – روزنامه وال استریت ژورنال در گزارشی به بررسی هزینه های جنگ در افغانستان پرداخت.
بر اساس این گزارش از سازندگان تسلیحاتی گرفته تا سرمایه‌گذاران، همگی از فوران پول دولتی سود بردند. یک تاجر کالیفرنیایی که در قرقیزستان یک “بار” را اداره می‌کرد، تجارت سوخت خود را آغاز کرده و چندین میلیون دلار سود کرد. یک مترجم جوان افغان نیز توانست قرارداد تهیه روتختی برای سربازان را به چنان تجارتی تبدیل کند که یک ایستگاه تلویزیونی و خط هوایی داخلی داشته باشد.
دو عضو گارد ملی ارتش آمریکا از ایالت اوهایو، تجارتی کوچک به وجود آوردند که برای ارتش آمریکا، مترجم زبان افغانستانی می‌فرستاد؛ این شرکت بعدها رشد یافته و یکی از بزرگترین پیمانکاران ارتش آمریکا شد.
چهار ماه پس از آنکه نیروهای آمریکایی افغانستان را ترک کردند، آمریکا در حال فکر کردن به درس‌هایی است که می‌تواند از این جنگ ۲۰ ساله بگیرد. به گفته برخی مقامات و گروه‌های دیده‌بان، اتکا به مقاطعه‌کاران در صحنه نبرد و تاثیر آن بر افزایش هزینه‌های جنگ، از جمله این اشتباهات است.
از زمان حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، برون‌سپاری ارتش، هزینه‌ای ۱۴ تریلیون دلاری بر دوش پنتاگون گذاشت؛ با گسترش جنگ در عراق و افغانستان، فرصت مالی مناسبی برای مقاطعه‌کاران به وجود آمده بود.
طبق نتایج پروژه “هزینه جنگ” دانشگاه براون در آمریکا، یک سوم تا نیمی از آن پول به جیب پیمانکاران رفت و پنج شرکت لاکهید مارتین، بوئینگ، جنرال داینامیکس، ریتون و نورثروپ، مجموعا با ۲.۱ تریلیون دلار بیشترین سهم را بردند. پروژه هزینه‌های جنگ، قصد دارد توجهات را به تاثیرات پنهان ارتش آمریکا جلب کند.
