همدردی با کودکان قربانی تروریسم در همایش نوای پروانه ها

انجمن دفاع از قربانیان تروریسم و جنبش کودکان برای کودکان به مناسبت روز جهانی کودک بیانیه هایی را با عنوان “بابا نیامد” و “نوای پروانه ها” منتشر نمود

بیانیه “بابا نیامد” روایت کودکانی است که پدرشان از سوی تروریست های منافقین به شهادت رسیده و دیگر به خانه بازنگشتند. در بخشی از این بیانه آمده است:

در توصیف کودکان آسیب دیده از تروریسم دو روایت وجود دارد یک روایت پدر و مادری است که داغ پرپر شدن گلش را دیده و روایت دیگر کودکی که پدر یا مادرش را از دست داده، هر چند هر دو جانکاه است لیکن خسارات معنوی کودکی که پدر و مادرش را در فجایع از دست داده بسیار بیشتر و سنگینتر خواهد بود، آلامی بی پایان که کودکان باید تا آخر عمر تحمل نمایند.

در ادامه بیانیه آمده است:

در سحرگاه آخرین روزهای دومین ماه تابستان 1361  پدری در حال عزیمت به محل کار نجاری در بازار تهران در نزدیکی همین مدرسه (دبستان دخترانه حقیقت)، با تروریست هایی مواجه می شود که موتورش را طلب می نمایند اما با امتناع پدر، آنها به زور برای گرفتن موتور، با رذالت تمام او را با شلیک گلوله به شهادت رسانده و موتورش را می ربایند.

در ادامه بیانیه از قول فرزند شهید عبدالحسین رنجکش، چنین آمده است:

روزی در سر کلاس، معلم درس فارسی این جمله را خواند، که بابا آمد، پس از شنیدن این جمله غم فراغ و دوری پدر چنان سراسر وجودم را فرا گرفت که خواستم فریاد بزنم اشتباه است.  بابا نیامد، چند ماه است که نیامده، و همچنان منتظرم و علی رغم گذشت سالیان طولانی باز باید با دلتنگی بگویم، بابا نیامد.

در ادامه بیانیه آمده است:

این فاجعه یک نمونه از صدها جنایت منافقین در حق کودکان ایرانی است که بدون هیچ جرم و گناهی پدرشان به خاطر ندادن موتور به تروریست ها در خون خود غلطید و علی رغم گذشت چندین دهه صدای شکستن قلب کوچک این کودکان شنیده نشد، حتی در کشور و شهر خودمان.

در انتهای بیانیه فرزند شهید بیان می کند: من به نمایندگی از تمام کودکانی که بدین شکل پدرشان را از دست داده اند، از مسئولین داخلی و بین المللی می خواهم این کار رذیلانه را به عنوان جنایتی علیه بشریت مورد دادرسی قرار داده و طراحان و هادیان آن را که به عنوان پناهنده در کشورهای اروپایی حضور دارند، مورد تعقیب و بازخواست قرار دهند.

شایان ذکر است فرزند شهید علیرغم گذشت سالیان باز هم به دلیل تالمات روحی قادر به قرائت بیانیه نشده و یکی از دانش آموزان دبستان دخترانه حقیقت به نمایندگی از ایشان بیانیه را قرائت نمود.

 

همچنین بیانیه دیگری با عنوان “نوای پروانه ها” که روایتی است از پدرومادرهایی که فرزندشان در جنایت اهریمنانی همچون صدام در شعله های آتش سوختند و خاموش شدند، منتشر گردید.

در بخشی از این بیانیه آمده است:

کودکان رکنی اساسی در حیات جامعه هستند که همین حساسیت کشورها و نظام بین الملل را بر  آن داشت تا قوانین و مقررات ویژه ای برای مراقبت از آنها تدوین و حفاظت از آنها را در هر شرایط تاکید داشته باشند

در ادامه این بیانیه می خوانیم:

کودکان مظهر عطوفت، مهربانی و آرامش در دنیای پر تلاطم و مخاطره ما هستند و به همین دلیل آنها را به پروانه ها تشبیه می کنیم. اما صد افسوس از شقاوت یاران شیطان با این سمبل لطافت و زیبایی، که در لحظه ای بی صدا پرپر می شوند.

در بخش دیگری از بیانیه عنوان شده است:

امروز در جایگاهی روز جهانی کودک را گرامی می داریم که 68 کودک با جنایت رژیم سابق عراق (صدام) در همین مکان در کلاس درس به خاک و خون غلطیدند و یک شهر را در فراق کودکان دلبندشان عزادار نمودند.

در انتهای بیانیه آمده است:

 جنبش کودکان برای کودکان ضمن همدردی با تمام کودکان آسیب دیده از تروریسم معتقد است کمک های بشر دوستانه پاسخی ضروری به کودکان مصیبت زده از تروریسم بوده اما کافی نیست و کار مهمتر این است که فجایع را از حیات و سایه عوارض بلند مدت آن را از زندگی کودکان دور نمائیم که تنها با فراهم نمودن شرایط دادرسی برای این کودکان میسر خواهد بود.

دومین همایش “نوای پروانه ها”، به مناسبت روز جهانی کودک، در شهر بروجرد (مدرسه فیاض بخش) و تهران (دبستان دخترانه حقیقت) برگزار گردید. این بیانیه ها در جهت احقاق حقوق کودکان آسیب دیده از مناقشات مسلحانه و تروریستی به مسئولین داخلی و خارجی ارسال گردید.