اکثر ما بمب گذاری سال ۱۹۸۲ پارک Hyde را توسط IRA به یاد می آوریم: چهار نفر از بین رفته اند به نحوی که به عنوان نمادی از مشکلات در ایرلند شمالی محسوب شد. اما شوک و آسیب به قربانیان به مدت طولانی فراتر از سال ۱۹۸۲ ادامه یافت و عدم حمایت دولت از آنها موجبی برای تمایل خود به اولویت دادن به اهمیت سیاسی در برابر عدالت است.
پس از یک نبرد دو ساله، قربانیان در نهایت کمک های حقوقی دریافت کردند. آنها اکنون قصد اقامه دعوا علیه John Downey را که محکوم به قتل چهار سرباز شده و انکار کرده بود دارند، که که از جانب دادگاه رسیدگی کننده نیز مورد عفو قرار گرفت.
بزرگترین چالش دریافت حمایت دولت است. برای رسیدن به این هدف، همه کسانی که درگیر آن بودند، بایستی پایدار، متعهد در قبال تبلیغاتی تروریستی و همچنین در قبال بی تفاوتی های دولت باشند.
یک سوء تفاهم عمومی وجود دارد که دولت ما در برابر تهدید و خشونت “سرسخت” و در حمایت از قربانیان “مطلوب” است. سردرگمی، ناشی از مقامات نیروهای اطلاعاتی و امنیتی ما از یک سو و بی نظمی و دو رویی از سیاستمداران ما از سوی دیگر است. پس از گذشت بیش از دو دهه از مبارزات قربانیان تروریسم در سراسر جهان، می توانم تأیید کنم که برخورد دولت انگلستان با قربانیان تروریسم نسبتا یکی از بدترین شرایط در جهان است.
دولت، پس از هر رویداد تروریستی داخلی جدول زمانبندی لیگ جهانی مباحث را از لحاظ زمان پخش رسانه ای هدایت می کند، ضمن اینکه اعلام می کند که «قربانیان حمایت کامل ما را خواهند داشت» و «ما هر تلاشی را برای تحقق عدالت خواهیم کرد». دولت همچنین در وضع قانون موثر و تحقیقات پیرامون قربانیان سریع عمل کرده است. این ترفند ها مرهمی بر زخم هستند. اینگوه اقدامات به ناچار نتوانستند بر اقدامات دولت نظارت داشته و یا این امور را مورد تردید قرار دهند. برخی قربانیان نیز فاقد مجوز مهاجرت هستند و به ندرت وارد مسائل و مطالبات سیاسی خود می شوند. هنگامی که تیتر ها به تدریج تحلیل می روند و از اهمیت می افتند، دولت این درهای پاسخگویی را بسته و قربانیان پشتیبانی نمی شود.
خانواده های بمب گذاری در سال ۱۹۹۸ بیش از یک دهه در پی عدالت مدنی، کمک های حقوقی و تحقیق بوده اند. هنگامی که برای کمک های حقوقی جنگیدیم، دولت ما را رد می کرد و عنوان می کرد که این مورد در منافع عمومی نیست. پس از آن کشف شد، متهمان حمایت قانونی داشتند، اما قربانیان نداشتند، دولت از این بابت مورد سرزنش قرار گرفت. این نگرش مشابه سالها بعد در درخواست خانواده های ماجرای Hyde Park برای حمایت قانونی دیده شد؛ ما پنج برنامه را بیش از دو سال تهیه کرده ایم.
پس از حادثه تروریستی ۷/۷ در لندن، قربانیان بعد از اینکه از دسترسی به درمان NHS خوداری شدند به تایلند برای برخی درمان حیاتی پزشکی سفر کردند ، در حالی که وزارت کار و بازنشستگی به شدت از ارائه برخی مزایا نیز خوداری می کرد.
